Osiemnastolatka z dziwnym poczuciem humoru, które nie każdy potrafi zrozumieć. Często płacze z błahych powodów, a wielkie sprawy nie robią na niej wrażenia. Za bardzo się unosi i denerwuje, za często krzyczy bez powodu. Ciągle coś sobie robi, a to złamie, a to skręci lub wybije. Wybuchowa, energiczna, śmieszka. Raz nie potrafi z siebie słowa wydusić, a raz papla jak najęta i nie daje rozmówcy dojść do głosu. Ma zbyt niską samoocenę i szereg kompleksów. Jej włosy wywijają się we wszystkie strony, tworząc naturalnie artystyczny nieład, są koloru blond, ale nie jest to ani ciemny, ani jasny odcień, raczej pośredni.
Mimo wszystkich przeciwności losu stara się być szczęśliwa. Bo to jest przecież najważniejsze, prawda?
Mimo wszystkich przeciwności losu stara się być szczęśliwa. Bo to jest przecież najważniejsze, prawda?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz